اثربخشی آموزش امنیت هیجانی بر تعارضات زناشویی و بهزیستی ذهنی زنان متأهل شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش امنیت هیجانی بر تعارضات زناشویی و بهزیستی ذهنی زنان متأهل شهر اصفهان بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری، شامل کلیه زنان متأهل مراجعه کننده به مرکز فرهنگی صاحب الزمان در شهر اصفهان با تجربه ی حداقل یکسال زندگی مشترک در سال 1389 بود. نمونه در این پژوهش 40 نفر از بانوان متأهل بودند که از بین داوطلبین ثبت نام کننده در طرح مذکور انتخاب شده (این افراد نمرات بالاتری نسبت به سایر افراد در پرسشنامه تعارض کسب کردند) و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش گردیدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش عبارت بود از پرسشنامه تعارض زناشویی با پنج حیطه ی: تفاوت ادراکی، تعاملات، قدرت/کنترل، عواطف/ نیازها و عوامل محیطی و پرسشنامه بهزیستی ذهنی با چهار حیطه ی: سرزندگی، اراده، روان رنجوری و استرس- افسردگی. گروه آزمایش در هشت جلسه 90 دقیقه ای به صورت یکبار در هفته، تحت آموزش گروهی امنیت هیجانی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار spss و روش آماری تحلیل کواریانس انجام پذیرفت. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که آموزش امنیت هیجانی بر تعارضات زناشویی زنان و نیز ی ابعاد آن در مرحله پس آزمون به صورت معناداری اثرگذار بود (05/0p<). همچنین یافته ها نشان داد آموزش امنیت هیجانی بر بهزیستی ذهنی زنان در مرحله پس آزمون تأثیر معناداری نداشته است، اما آموزش امنیت هیجانی بر دو بعد از ابعاد بهزیستی ذهنی شامل اراده و روان رنجوری به صورت معناداری اثرگذار بوده است و در دو بعد سرزندگی و استرس- افسردگی تأثیر معناداری نداشته است. بنابراین، می توان گفت آموزش امنیت هیجانی درجهت کاهش تعارضات زوجین و دو بعد از ابعاد بهزیستی ذهنی شامل اراده و روان رنجوری موثر می باشد.